پستی تا چه حد...
حال مساعدی ندارم که این مطلب را مینویسم.یعنی کار دیگری هم نمیتوانستم به جز نوشتن بکنم.یعنی اگر کاری از دستم بر می آمد حتما انجام میدادم.نهایتش این است که میتوانم چند تا فحش آب دار نثارش کنم تا دلم خنک شود و البته احتمالا او هم عقب میکشد.اما اصل موضوع به قوت خودش باقی است.
اصلا قصد ندارم که بخواهم بگویم چه اتفاقی افتاده...لااقل توی خواننده میتوانی سنگ صبور باشی.این یه کار را که میتوانی انجام دهی.توی فضای مجازی هم که این کار راحت است.
اما جان کلامم این است.همه ی کارهای ما به دو بخش تقسیم میشود یا ما را از درجه انسانیت نزول میدهد.و یا عروج...
اما فکر میکنم آن عملی که به یکباره انسان را به حیوانی پلید تبدیل میکند بازی با "دل " است.
حوصله ی متن ادبی و توضیح و تفسیر و قص علی هذا ندارم.
اما یادم باشد "حرفی نزم که به کسی بر بخورد،نگاهی نکنم که دل کسی بلرزد،خطی ننویسم که آزار دهد کسی را،یادم باشد روز و روزگار خوش است و تنها دل ما دل نیست"
اصل نوشت:الهم صلی علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
دعایمان کنید...
+ نوشته شده در چهارشنبه بیست و هفتم اردیبهشت ۱۳۹۱ ساعت 23:16 توسط نبات تلخ
مرغ باغ ملکوتم نيم ازعالم خاک